9. jan, 2014

Carpe Diem

Vragen. Van jongs af aan word je gebombardeerd met allerlei vragen. Wat wil je worden als je later groot bent? Wil je trouwen? Wil je kinderen? Heb je liever een begrafenis of een crematie? Een leven vol vragen waarop een zinnig antwoord van jou wordt verwacht.

Niemand vraagt je echter of je geboren wilt worden. Of je überhaupt een leven wílt. Je wordt op een dag zogenaamd midden in Tokio neergestort en daarvandaan moet je in je eentje je weg zoeken. Drukke straten met rare bochten, vreemde mensen die jou niet begrijpen en dat helemaal niet erg vinden, `toeristen´ zoals jij die tenslotte allemaal op hetzelfde eindstation belanden.

Heb je de pech om verdwaald te raken en je ziet het niet meer zitten, dan is er de optie om er niet meer te zijn.  Ja, dat is wel degelijk een optie. Maar je bent geen lafaard en ook geen samurai, dus je kiest er niet voor. In plaats daarvan loop je verder door de doolhof van je bestaan, hopend dat je ergens het licht gaat zien. Terwijl jij daar al je energie in steekt, verschijnen er van die alwetende levenfluisteraars uit de hoeken, die jou met een grijns van oor tot oor hun motto opdringen: `Carpe diem!´

Dat hebben ze geleend van de Romeinen, die bekend stonden voor hun obsessie om overal plezier uit te halen. Desondanks geloof ik niet dat ze toen, voordat ze een christen voor de leeuwen gooiden, tegen hem zeiden: geniet van het moment!

Vreemd dus dat we ons vandaag de dag nog erger dan de Romeinen willen gedragen. Hoor je over een kind dat vanwege honger of oorlog sterft in een of ander ver land, dan ga je dat lekker wegwuiven en je gevoelens uitschakelen,  door voor jezelf te besluiten: carpe diem! Heeft iemand zijn baan verloren of is zijn bedrijf failliet gegaan, ga je hem troosten door hem eraan te herinneren hoe mooi het leven al niet is, dus…carpe diem!

Welkom in de carpe-diem-wereld, want daar bevind jij je eigenlijk in. Zelf wil ik niet meer de dag plukken en niet aan morgen denken, maar juist op de toekomst kunnen rekenen.  Ook wil ik weten waarom sommigen steeds tegen hobbels moeten vechten, hoe we een pad zonder kronkelen vinden en wanneer we uit die doolhof komen. En zeg me niet dat mijn vragen zinloos zijn en niemand het antwoord weet.