2. dec, 2013

Smetvrees

De nieuwe buurvrouw laat me binnen. Geen handdruk, wel drie kusjes op de wangen. Jasje apart ophangen, schoenen uittrekken, handen schoonboenen met Dettol. ` Dit is het standaard ritueel voor iedereen die op bezoek komt´, zegt ze.

Ik glimlach begripvol en volg haar naar de woonkamer. Mijn voeten verzuipen in het vloerkleed. Ik voel me bijna ranzig als ze de witte wol aanraken. Alles om me heen glanst, vooral de luxe leren bank die mij uitnodigt te gaan zitten.

`Wacht!´, roept buurvrouw. Ze haalt een deken tevoorschijn en spreidt hem over de bank heen. `Nu mag het.´ Ik glimlach weer en laat me langzaam zakken in een hoek. Buurvrouw verzet een leunstoel voor zichzelf.

Op tafel zet ze twee halfvolle glazen neer.`Grapefruitsap. Heerlijk. Het werkt waanzinnig bij het afvallen.´

Ik wil hierop reageren, maar het drankje staat al voor mijn neus. Buurvrouw rukt de verpakking van mijn meegebrachte cake open en laat de inhoud op een schaal glijden. Voordat ze het gebak in plakjes snijdt, wast ze haar handen met Dettol.

`Ik zou graag eens bij je langs willen komen, maar je hebt een kat,´ vertelt ze.

`Eigenlijk drie. We hebben twee zwerfkittens geadopteerd.´

Ze trekt een vies gezicht. Ik weet niet of dat is om wat ik zei, of omdat ik kruimels uit mijn mond liet vallen.

`Meestal stoeien ze in de tuin. Zo lastig zijn ze niet´, verweer ik me.

Ik neem een slokje uit mijn glas, terwijl ze verder kletst.`En die vieze poten van hun…Wist je dat er pantoffels voor huisdieren te koop zijn?´

Ik barst in lachen uit. De lach gaat over in een hoest. Een stukje vruchtvlees blijft vastzitten in mijn keel. Het kriebelt en ik krijg al gauw braakneigingen. Ik haast me naar de gang maar ik bereik hem niet. Een dosis van mijn maagvocht schiet uit op het tapijt.

Ik durf niet op te kijken. Ik hoor stappen, gevolgd door kokhals geluiden. Buurvrouw gaat over haar nek boven de plee. Spoedig ruim ik mijn troep op met keukenpapier. Ik klop op de wc deur. `Sorry, ik voel me niet zo lekker. Ik ga nu weg, oké?´

Er komt geen antwoord. Ik trek mijn jas en schoenen aan en maak dat ik verdwijn. Die gele plek op haar vloerkleed zal blijven. Zonde. Als ze mij van tevoren had gevraagd wat ik wil drinken, had ze geweten dat ik allergisch ben voor vruchtensap met drab.