8. okt, 2013

Eind van de wereld

1e bedrijf, scène 2

Tien uur ´s ochtends. Woonkamer. Rolluiken naar beneden. Computerscherm bevroren op de site van Metro. Met de telefoon strak tegen mijn oor loop ik heen en weer, scheldend. Aan de andere kant van de lijn, buurman André.  Ik begin.

- Drie stemmen maar. Drie stemmen kreeg ik voor mijn column. Van mensen die vaak naar de kerk gaan, zeker. Hier, een paar kopermuntjes in je mandje.

Buurman schraapt zijn keel.

- Allez, kom. Het is niet erg. Misschien moet je gewoon boeiendere onderwerpen zoeken. Waarom ga je niet over marsmannetjes schrijven? In mijn tijd wilde iedereen alles hierover weten.

- Dat is oud nieuws, André. Maar je bracht me net op een idee: ISON.

- Het zegt me niks.

- De volledige naam is C/2012 S1…Ook niks? Is een komeet die binnenkort de Aarde langs gaat vliegen.

Ik wacht. Buurman ook.

- Een komeet is een ster met staart die eens in de zoveel jaar…

- Ja ja, die ken ik.

- Goed. Niburu zegt dat…

- Wie zegt?

- Niburu. Is een site waarop je allerlei voorspellingen vindt. Over het einde van de wereld, bijvoorbeeld.

Buurman lacht.

- Onzin. Niemand weet wanneer de wereld vergaat.

- Precies. Daarom moet je wat daar op staat met een korreltje zout nemen. In ieder geval volgens Niburu zou ISON dezelfde komeet zijn die in de middeleeuwen voor de builenpest en de zwarte dood gezorgd heeft. Eens in de 333 jaar komt ze op bezoek en brengt een doos rottigheden mee.

- Echt waar, Michelle?

- Dat denken ze.

- Tja…nu dat je het zegt, heb ik ook het gevoel dat de wereld op instorten staat.

- Pardon?

- Ik bedoel maar zo: de ijskappen smelten, de crisis gaat door… Vroeger hadden mensen meer over voor anderen. Ze hielpen elkaar als het even tegen zat. Ze hadden minder spullen dan nu, maar ze waren gelukkig. Nu zijn ze alleen mee bezig met zichzelf. En de politici, dat zijn wolven in schapenvacht die daar zitten. Hun eigen zakken staan vol gepropt met geld. Buurman hoest een paar keer stevig. Ik denk dat ik de griep krijg, potverdorie.

Korte stilte.

- Zal ik maar over de marsmannetjes gaan schrijven?

- Mijn stem heb je al, Michelle.

Ik hang op, zet de pc uit en verlaat de woonkamer.